Rozdział 5

~Izabela~
Nagle rozbrzmiała jedna z moich ukochanych piosenek na poprawę humoru.... Stalowa rura xDD Słysząc to kumple Wojtka ożywili się, zdziwiłam się ich zachowaniem. I zrobili coś czym mnie kompletnie zadziwili. Rozstąpili się skandując jego imię i naszym oczom ukazała się rura. Stałam nie mogąc nic z siebie wykrztusić. Wreszcie podeszłam do polaka, który darł się
-Który to debile? Zabiję jak się dowiem!
-Słońce, nie szalej tak. Dla twojej informacji to ja to zrobiłam-spojrzałam na niego arogancko.
-Skąd wiesz?
-Ale o czym?
Od odpowiedzi wybawił go lekko wstawiony Walcott.
-Jak Wojtek zaczął u nas grać to szybko się zakumplowaliśmy, czaisz?-nie czekając na moją odpowiedź kontynuował-No i wziął nas do polski na wakacje. Poszliśmy wtedy na domówkę do jakiegoś jego kumpla Roberta Lewagolskiego czy coś takiego, znasz go? Zresztą nie ważne. DJ puścił tę piosenkę a że Wojtek był już nawalony w trzy dupy, to ten Lewy bez problemu go namówił i nasz bramkarz zaczął tańczyć. Od tamtych wakacji nigdzie nie chce z nami wyjeżdżać.
Gdy to usłyszałam nie wytrzymałam i zaczęłam się śmiać, przysięgam starałam się opanować ale to było ponad moje siły.
-Wojtuś, pokaż co potrafisz kotku...-prosiłam płacząc ze śmiechu.
Udawał obrażonego ale spojrzał na mnie z iście szatańskim uśmiechem.
-Dobra, ale ma jeden warunek.
-Jaki?-spytałam podejrzliwie.
-Zatańczę jak zaśpiewasz-myślał pewnie że łatwo się wywinie...
-Hm... Ok. Ale, ale ty śpiewasz: Jestem najlepsz... i tak dalej jasne?
-Umowa stoi.
Krótko uścisnęliśmy sobie dłonie, Wojtek podał swoją niebieską koszule Aaron'owi, ja dostałam mikrofon i poprosiłam dj'a aby puścił tylko podkład. Zaczęło się.... pominęliśmy pierwszą zwrotkę i zaczęliśmy od tego:
W: Jestem najlepsza w jeździe na rurze , wiesz ?
I: No nie wiem mała, przekonaj mnie .
W:Moje gorące uda czynią cuda .
I: Samo gadanie nie kręci mnie .
Wszyscy patrzyli na nas z podziwem.
Tańczy dla mnie na rurze i znowu mruga okiem ,
jest taka piękna, te oczy głębokie.
Tańczy dla mnie na rurze i znowu mruga okiem ,
jest taka piękna, te oczy głębokie.
Nie mogłam oderwać wzroku od Wojtka i jego ruchów. Te jego zjazdy... Mrrr...
Stalowa rura fi pięćdziesiąt sześć ,
tę naprawdę było ciężko po schodach wnieść .
Stalowa rura fi pięćdziesiąt sześć (wow)
w naszym klubie już jest.
Szalony klub i scena, swingersi i bajera 
na luzie się rozbiera najlepsza kicia. ( Miau )
Temperatura wrzenia, w powietrzu erochemia .
Amory i spojrzenia, na twarz. ( Na twarz. )

W: Jestem najlepsza w jeździe na rurze, wiesz ?
I: No nie wiem mała, przekonaj mnie .
W: Moje gorące uda czynią cuda .
I: Samo gadanie nie kręci mnie .

Tańczy dla mnie na rurze i znowu mruga okiem . 
Jest taka piękna, te oczy głębokie.
Tańczy dla mnie na rurze i znowu mruga okiem .
Jest taka piękna, te oczy głębokie.

W:Tak tańczę na rurze, uwodzę Cię mym wzrokiem ,
bo jestem najlepsza .
I: Się wie i taką właśnie lubię Cię .
W: To właśnie ja.

Swingersi i bajera, temperatura wrzenia, 
w powietrzu erochemia amory i spojrzenia, 
najlepsza kicia, najlepsza kicia, 
najlepsza kicia, na twarz.

Tańczy dla mnie na rurze
I znowu mruga okiem jest taka piękna,
Te oczy głębokie. 

W:Tak tańczę na rurze, uwodzę Cię mym wzrokiem, 
bo jestem najlepsza .
I:Się wie i taką właśnie lubię Cię 
W:To właśnie ja.
Nie wiele osób zrozumiało tekst piosenki ale wszyscy bez wyjątku klaskali nie przerwanie przez kilka minut. Kłanialiśmy się oboje, przyjmując liczne gratulacje lecące z każdej strony. Po chwili bawiliśmy się do wielu znanych angielskich piosenek. Po kilku szybkich byliśmy zmęczeni więc udaliśmy się do baru.
-Wiesz Wojtuś... nie spodziewałam się tego po Tobie... Taki talent, a się marnuje...-przyznałam zszokowana.
-Czyżbyś nigdy nie widziała faceta na rurze?-zakpił.
-Miałam ciekawsze rzeczy do roboty a nie oglądać takie widoki, skarbie.
Spojrzał na mnie spod uniesionych brwi  i pochylił z zamiarem pocałowania lecz przerwał nam Aaron zalany w trupa.
-Mówiłeś że ona ci się nie podoba...-bełkotał patrząc z wyrzutem na Wojtka-Że nie tkniesz jej nawet kijem! Że ja mogę do niej zarywać... A dzisiaj co? obściskujesz się z nią na środku parkietu. 
-Ar, chodź odwiozę Cię do domu....-zaczęłam lecz przerwał mi brutalnie.
-Nie wtrącaj się! Jesteś zwykłą szmatą, ze mną przyszłaś a z nim się niemalże pieprzysz na parkiecie-słysząc to oniemiałam.
Zanim zdąrzyłam zareagować zrobił to Wojtek uderzając go pięścią w twarz. Dopiero wtedy zareagowałam. Rozpłakałam się, nie przez ogólny sens tego co powiedział a przez to jedno słowo które obudziło wspomnienia...
~wspomnienie~
Kilka dni po wypadku, pogrzeb Kamila... 
Byłam kompletnie załamana, nie wiele pamiętam z samej uroczystości cały czas płakałam.... Wszyscy już poszli, ale ja zostałam... Klęknęłam przy jego grobie i zaczęłam mówić...
-Jak mogłeś mi to zrobić? Zostawić mnie? Ja się kocham! Rozumiesz? Kocham z całego serca! Nie wyobrażam sobie życia bez Ciebie... Moje życie straciło sens...
Kolejny raz zaniosłam się szlochem który nie chciał ustać... Wtedy podbiegła do mnie jego siostra i wrzasnęła mi w twarz.
-To przez ciebie szmato on nie żyje! To twoja wina! Gdyby nie ty to by się nie stało!-Chciała już mnie uderzyć ale znikąd pojawił się jej chłopak Przemek i złapał ją w pasie, odciągając ją ode mnie i szepcząc uspokajająco
-Kamiś, spokojnie... Wiesz że to nie jej wina, to motor nawalił, rozumiesz motor.... Nie krzycz na Izę jej bez tego jest ciężko...
Więcej nie usłyszałam ale w duchu podziękowałam mu za te słowa. Bałam się że wszyscy mnie o to obwiniają. A jednak... chłopak jego siostry bliźniaczki, z którym byli jak bracia nie. To nadal znaczy dla mnie bardzo wiele.
~Koniec wspomnienia~
Wróciłam do rzeczywistości i tym razem to ja byłam pocieszana. Co chwila szeptał do mojego ucha.
-Izuś, spokojnie, to się więcej nie powtórzy... On nie wiedział co mówi... Był pijany, urażony... Na pewno nie chciał tego powiedzieć....
Nie mogłam się uspokoić a w jego ramionach czułam się tak bezpiecznie. Wtuliłam się mocniej w tors blondyna i płakałam.
-Kochanie, zamówię taksówkę i odwiozę Cię do domu.
Nie miałam siły na nic poza pokiwaniem głową. Po chwili szliśmy już powoli do taksówki, Wojtek podał adres i po kilku minutach byliśmy u mnie. Gdzie widząc w jakim stanie jestem zaniósł mnie i postawił mnie na ziemi dopiero pod drzwiami. Gdy wreszcie je znalazł, zaprowadził mnie do sypialni i gdy chciał wyjść wyszeptałam.
-Zostań...
Posłuchał mnie i po chwili leżałam już w niego wtulona a on przytulał mnie jakby nie istniało nic oprócz nas....
-------------------------------------------------
Kochani, oto wyczekiwany rozdział piąty.
Troszkę namieszałam i bardzo Was za to przepraszam ale myślę że tak będzie ciekawiej :))
Następna notka za 6 komentarzy od 6 różnych osób xD

Ps. Czytasz=Komentujesz

Pozdrawiam, Iza :***

Rozdział 4

~Izabela~
-No, no kogo ja tu widzę?-zapytał Wojtek z aroganckim uśmiechem.
Policzyłam w myślach do dziesięciu i głęboko odetchnęłam.
-Może zaczniemy od początku-zaproponowałam-Jestem Iza Polasik.
-Wojtek Szczęsny, może przejdziemy na polski?
-Ok, wiesz trochę ciężko przestawić się z jednego języka na drugi-odparłam w języku ojczystym.
-Pamiętam jak sam przyjechałem do Anglii, było mi trudno pamiętać żeby mówić po angielsku i często wtrącałem coś po polsku. Doprowadzałem tym chłopaków do szału. Ale dość o mnie... Powiedz coś o sobie-zakomenderował niczym generał.
-No to tak jestem z zadupia na Podlasiu, mam 18 lat. Boje się motocykli, choć kiedyś je kochałam... hm... Nie mam chłopaka i przyjechałam tu na studia. To tyle.
-Co się stało że boisz się motocykli?-zadał pytanie którego tak się obawiałam.
-Dwa lata temu, w swoje urodziny precyzując mój chłopak przygotował dla mnie niespodziankę. Jechaliśmy jego motorem ale cóż.... do tej pory nie wiem jak to się wydarzyło ani czemu... Mieliśmy wypadek ja miałam kilka lekkich otarć ale Kamil nie... nie przeżył. Od tamtej pory nie zbliżam się do motocykli.-zakończyłam lekko drżącym głosem.
-Przepraszam nie powinienem był o to pytać-powiedział delikatnie łapiąc mnie za dłoń, a ja zatonęłam w jego oczach.
-Nic się nie stało, nie wiedziałeś-odparłam miękko. W naszą przestrzeń wdarł się natarczywy głos należący do nikogo innego tylko do Aarona.
-Masz może ochotę zatańczyć?
-Rozmawiam z Wojtkiem jakbyś nie zauważył-byłam szczerze zirytowana.
-Wiem że za nim nie przepadasz więc cię ratuje...
-Ech.... faceci-mruknęłam po polsku na co Wojtek mało nie udławił się piwem, przyczyną tego był niekontrolowany wybuch śmiechu. Spojrzałam na niego unosząc brew i dodałam po angielsku-On nie jest taki zły jak myślałam na początku.
Młody anglik wydał się tym... znudzony? tak to chyba dobre słowo.
-Czyli tańczysz czy nie?
-Zostanę tu nie mam na razie ochoty na taniec.
-Wolisz jego niż mnie i moje towarzystwo?-spytał arogancko.
Zszokowana jego zachowaniem powiedziałam.
-Zdecydowanie wolę Wojtka-i mrugnęłam zalotnie.
Aaron spojrzał na mnie zniesmaczony i odszedł w stronę grupki rozchichotanych, pustych, blond laleczek. Wróciłam na sofę na której siedziałam z młodym bramkarzem.
-Więcej nie umówię się z anglikiem-jęknęłam po polsku.
-Hm... a z Polakiem?-spojrzał na mnie nie kryjąc rozbawienia.
-Z rodakiem zawsze-mruknęłam w odpowiedzi.
-W takim razie idziemy tańczyć-pociągnął mnie w stronę parkietu.
Na nasze nieszczęście-lub szczęście zależy jak na to spojrzeć-akurat rozbrzmiała moja ukochana piosenka, wolna ballada Al I need. Chciałam się wycofać ale on objął mnie w talii, nie miałam więc wyboru i zarzuciłam mu ręce na szyje.... Był to nie lada wyczyn ale się udało... W jego ramionach poczułam się bezpiecznie... Ostatnio tak się czułam w Jego ramionach... w ramionach Kamila... Gdy sobie to uświadomiłam do oczu napłynęły mi łzy i schowałam twarz w zagłębieniu szyi Wojtka....
-Ej mała...-lekko uniósł moją twarz-Co się dzieję?
Nie wiedziałam co powiedzieć a chciałam zapomnieć... Więc pocałowałam go, nie delikatnie i czule a z niezwykłą dla mnie zachłannością i pasją. On nie był mi dłużny, odpowiedział z wielką dozą namiętności. Pochylił się i wplótł palce w moje włosy pogłębiając pocałunek. Po słodkiej chwili oderwaliśmy się od siebie aby zaczerpnąć powietrza, cały czas patrzyliśmy sobie głęboko w oczy zapominając że jesteśmy na imprezie. Istnieliśmy tylko my, ja i On. Byłam w niebie.
-Wojtek, ja.... to było cudowne..-wydusiłam wreszcie.
-To ty jesteś cudowna-odparł zachrypniętym głosem.
Tym razem to On mnie pocałował, było diametralnie inaczej niż za pierwszym razem... Było pełno czułości, delikatności, słodyczy... Całował cudownie, zapomniałam przy nim o wszystkich i wszystkim. Całkiem się zatraciłam. Nagle za moimi plecami rozległo się głośne chrząknięcie.
-Alex, naprawdę w tej chwili musiałeś tu przyleźć-jęknął Polak.
-Echem.. Wiesz nie dało się nie zwrócić na was uwagi, zaczęliście się obściskiwać na środku parkietu-słysząc to na twarz wypłynął mi gorący rumieniec.
Zaczęłam się tłumaczyć że normalnie się tak nie zachowuje, tylko dziś mi coś odwaliło. Moje zażenowanie pogłębił jeszcze tekst chłopaka z którym jeszcze nie dawno się całowałam.
-No wiesz jakbyś był tak gorący jak ja, albo ta ślicznotka koło mnie też byś coś takiego zrobił.
Oxlade-Chamberlain musiał zbierać szczękę z podłogi po usłyszeniu słów blondyna. Widząc tą scenę zapomniałam o swoim zawstydzeniu i roześmiałam się głośno, w moje ślady poszło sporo osób. Dopiero teraz zauważyłam że od dłuższego czasu mamy widownie. Gdy Wojtek przekomarzał się z kumplem ruszyłam w kierunku stanowiska dj'a. Szepnęłam mu kilka słów na ucho i po chwili z głośników rozbrzmiała....
---------------------------------
Kochani!
Trochę was pomęczę i następną notkę dodam dopiero za 6 komentarzy. Zobaczymy czy się uda :D
Mam nadzieję że się postaracie
                                                                                                                 Pozdrawiam, Iza :****

Rozdział 3

                           ~Izabela~
Ogarnęłam mieszkanie i postanowiłam wziąć gorącą kąpiel. Siedziałam sobie w wannie słuchałam muzyki i czytałam książkę, po skończonej kąpieli wtarłam w siebie balsam, wysuszyłam i zakręciłam włosy. Poszłam do sypialni i założyłam to:

 (włosy w luźnym koku)

Zrobiłam lekki makijaż i czekałam na Aarona. Nie zdążyłam nawet popsuć fryzury a już usłyszałam dzwonek do drzwi. Za drzwiami stał on, wyglądał olśniewająco w szarej, eleganckiej koszuli i zwykłych ciemnych dżinsach z włosami postawionymi na żel.
-Ślicznie wyglądasz Isa-uśmiechnął się słodko.
-Dziękuję, dziękuje ty też zachwycasz-odparłam zalotnie.
Spojrzał na mnie ze zniewalającym uśmiechem, a ja się rozpłynęłam w jego oczach.
-Wchodź i chodź ze mną do salonu, może się napijesz....


W tym samym czasie
                       ~Wojtek~
-Stary, musisz przyjść na tę Imprezę-jęczał Alex.
-Nie mam nastroju, jasne?-Postanowiłem sobie że następnym razem nie odbiorę.
-Rozumiem że jesteś rozbity rozstaniem z Sandrą ale....
-Nie interesuje mnie ta pinda-uciąłem ostro.
-To stary weź wpadnij...-matko... Ile można kogoś namawiać?!?
-Alex....-zajęczałem do telefonu.
-Tylko na chwilkę, na godzinkę chociaż-błagał dalej.
-Nigdzie się nie wybieram-oznajmiłem kategorycznie.
-Ok, czyli będę u Ciebie za pół godziny masz być do tego czasu gotowy bo jak nie...-i tą groźbą zakończył rozmowę.
-Fuck-zakląłem w przestrzeń.
Co ten idiota sobie myśli?! No co?! jasno dałem mu do zrozumienia a ten swoje.... ech.... taki już mój żywot... Ciekawe czy będzie ta blondi? Zacząłem szukać jakichś ciuchów... no dobra nie jakichś a mojej ulubionej koszuli i marynarki, wziąłem prysznic podśpiewując "Stalową rurę". Szukając odpowiednich spodni i butów byłem w wyśmienitym nastroju. Postanowiłam nawet odwlec egzekucje Alexa. Wcześniej wspomniany wlazł do mojego mieszkania jak do siebie...
-Stary co ty tak latasz?-powiedział na dzień dobry.
-Szukam.... czegoś.
-Eee... Wojtek?-zapytał z dziwnym wyrazem twarzy.
-Tak?
-Czemu masz na Sb koszule, marynarkę, buty i... bokserki?
Zaśmiałem się w odpowiedzi
-Spodni szukam geniuszu.
-Wy Polacy to dziwni jesteście-westchnął ale też się zaśmiał.
-Mam!-wykrzyknąłem widząc że wystają spod kanapy O.o
-To zakładaj i lecimy...

~Izabela~
Posiedzieliśmy chwile gadając, nadszedł jednak czas aby jechać na imprezę.
-To ja zamówię taxi-zaproponowałam podchodząc do okna.
-Dobrze-podszedł i objął mnie od tyłu w tali-A może zrobimy sobie tu prywatną Imprezę?-powiedział całując mnie w kark.
Zaczerwieniłam się lekko i wyrwałam z jego silnych ramion.
-Obiecałam że przyjdę...-zaczęłam ale ten nie dał mi dokończyć, złapał mnie za dłoń i przyciągnął do siebie, tak że teraz stałam twarzą do niego.
Dzieliły nas milimetry gdy zadzwonił jego telefon a ja wykorzystując to odskoczyłam zakłopotana.
-Ar, odbierz a ja zadzwonię... po taksówkę.
Po kilku minutach wrócił do pokoju i oznajmił.
-Chłopaki nie mogą się już na nas doczekać...
Usłyszeliśmy krótkie trąbnięcie, szybko zeszliśmy na dół. Zapadła krępująca cisza, po 10 minutach byliśmy na miejscu. Aaron poprowadził mnie do wejścia i się rozluźniłam, przechodząc koło niego gdy przepuszczał mnie w drzwiach szepnęłam
-Prywatna impreza? musisz się bardziej postarać-zostawiłam go zbierającego szczękę z podłogi i ruszyłam w stronę głośnej muzyki.
Po chwili usłyszałam głos którego miałam nadzieje więcej nie usłyszeć a należał on do....
--------------------------------------------------------
Moi kochani przepraszam że dodaje tak późno ale wena mnie na chwilę opuściła i dopiero dziś wróciła i udało i się dokończyć. Mam nadzieje że się spodoba.
ps. CZYTASZ=KOMENTUJESZ
                                                                                                                                Pozdrawiam, Iza :*

Rozdział 2

~Izabela~
Kiedy obudziłam się następnego dnia byłam dziwnie skołowana, nie mogłam się zebrać do niczego. Wreszcie zebrałam się i wzięłam prysznic, zrobiłam makijaż i założyłam to:

Gdy byłam gotowa postanowiłam wyjść na spacer, chodziłam ulicami bez celu. Usiłowałam sobie przypomnieć imiona chłopaków których poznałam wczoraj. Ech... moja cudowna pamięć... Mniejsza z tym... Znam skądś tego chłopaka tego... tego Wojtka? Chyba tak, wyglądał na polaka. W pewnym momencie zobaczyłam roześmianą grupę wychodzącą ze stadionu, było w nich coś znajomego ale nie mogłam skojarzyć co. Nagle usłyszałam
-Isa! Isa! to my!-odwróciłam się w ich stronę ale nadal nie wiedziałam kim oni są.
-Aaron? Theo? Alex?-spytałam niepewnie.
-Tak piękna-odparł ten pierwszy całując mnie w policzek.
-Mmm... jak miło a to za co?
-Tak bez okazji-uśmiechnął się łobuzersko.
-Dobra, koniec tego dobrego dzieciaki-przerwał nam Theo, w tej samej chwili szturchnął go Alex.
-Ała, rozumiem.-syknął w jego stronę, a do mnie dodał-Organizuje dziś imprezkę, wpadniesz? Poznałabyś nowych ludzi i wogóle.
-Chętnie, ale nie mam pojęcia gdzie mieszkasz...
-O to nie musisz się martwić. Jeśli chcesz to mogę wpaść przed i cię zabrać, potem byśmy razem wrócili...-zaproponował Aaron, widząc moje milczenie zaczął się tłumaczyć-Jeśli nie chcesz nie ma sprawy, zrozumiem. Pewnie masz kogoś w Polsce a ja jak głupi się do ciebie przystawiam....
W między czasie Alex i Theo gdzieś zniknęli. To dobrze, bardzo dobrze.
-Aaron, spokojnie... Nie mam nikogo w Polsce i bardzo, ale to bardzo chętnie pójdę z Tobą na tę imprę. To będzie czysta przyjemność.
-Naprawdę?-spojrzał na mnie z nadzieją-A można to za randkę uznać?
-Tak, bardzo chętnie pójdę z Tobą na randkę Aaronie-uśmiechnęłam się zalotnie.
Odpowiedział mi szerokim uśmiechem i złapał za rękę.
-Odprowadzę Cię żebyś mogła się swobodnie przyszykować i wrócę tak o 20, to będziemy u niego akurat jak imprezka zacznie już się rozkręcać.
Gdy staliśmy już pod apartamentowcem w którym mieszkam powiedziałam
-Nie będę cię teraz ciągnąć na górę, bo mieszkam na szóstym piętrze... ale wieczorem...-spojrzałam na niego tajemniczo-ale o tym później... Mieszkam w mieszkaniu nr. 16, będę na ciebie czekać.
-Ok, to pa-pocałował mnie w policzek i poszedł w swoją stronę, a ja ruszyłam do swojego mieszkania.
-----------------------------------------------------------------------------------
Kochani bardzo was przepraszam że dawno nic nie wrzucałam ale wiadomo wakacje, do tego jestem chora... Mniejsza z tym, mam nadzieję że podoba się Wam to co tu czytacie.
Proszę Was o jedno CZYTASZ=KOMENTUJESZ 
                                                                                              POZDRAWIAM, IZA

Kochani!
Bardzo was przepraszam że nic nie dodałam ostatnio ale byłam na wakacjach a teraz chora jestem. Postaram się jednak jak najszybciej coś dodać.
                                                                                                                    Pozdrawiam, Iza :*****